مشاهده اَبَرشراره خورشیدی از یک کوتوله سرخ

نکته قابل‌توجه این است که یکی از این شراره‌ها ۲۰ برابر بزرگتر از چیزی بود که معمولاً  خورشید ساطع می‌کند و در حقیقت یک اَبَرشراره محسوب می‌شود. شراره‌ها تقریباً در هر ستاره‌ای رخ می‌دهند اما اَبَرشراره‌ها (superflares) یک پدیده معمول نیستند. کوسوکه نامه‌کاتا (Kosuke Namekata)، یکی از محققان این مطالعه، می‌گوید: «یک ابرشراره خورشیدی بزرگ در موارد نادری رخ می‌دهد و منجر به طوفان‌های مغناطیسی عظیم می‌شود که هنگام ساطع شدن از خورشید می‌توانند به‌طور قابل‌توجهی زیرساخت‌های فناوری زمین را تحت تأثیر قرار دهند.»

نکته دیگری که باید به آن توجه داشت این است که چون ابرشراره‌های خیلی کم اتفاق می‌افتند، جمع‌آوری داده در مورد آن‌ها حائز اهمیت می‌باشد. ازاین‌رو محققان دانشگاه کیوتو به‌طور منظم خورشید، ستارگان و سیاره‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهند. از آنجایی که AD Leonis یک کوتوله سرخ است، دمای سطح پایین‌تری نسبت به خورشید دارد؛ بدین معنی که بیشتر شراره‌های خورشیدی روی سطح آن رخ می‌دهند.

نامه‌کاتا اظهار می‌کند: «این پدیده داده‌های جذابی در اختیار ما قرار داده و در طول مشاهده ابرشراره خورشیدی، نور مشاهده‌‌شده از اتم‌های هیدروژن تقریباً یک مرتبه بیشتر از میزان نور اتم‌های هیدروژن شراره‌های خورشیدی معمول بود.» وی می‌افزاید: «این اولین بار است که چنین پدیده‌ای رصد شده و مشاهده آن نیز به‌لطف دقت بالای تلسکوپ سِیمی امکان‌پذیر شد.»

به‌گفته محققان، کسب اطلاعات بیشتر در مورد این پدیده‌های ستاره‌ای به ما کمک می‌کند تا ابرشراره‌های خورشیدی بیشتری را پیش‌بینی و شناسایی کنیم و بدین ترتیب از میزان آسیب‌ طوفان‌های مغناطیسی به زمین بکاهیم.