بررسی‌ هواپیماهای فوکر

فوکر 27

فوکر 27 یک هواپیمای منطقه‌ای توربوپراپ است که پس از جنگ جهانی دوم طراحی و ساخته شد و به موفق‌ترین هواپیمای مسافربری بعد از جنگ جهانی دوم تبدیل گشت.

این هواپیما در 24 نوامبر 1955 اولین پرواز خود را انجام داد و سه سال بعد رسما وارد بازار هوانوردی جهان شد، مدت کمی بعد از رونمایی تولید این هواپیما در ایالات متحده آمریکا آغاز شد و شرکت فیرچایلد در توافقی با شرکت فوکر این مجوز را دریافت کرد، شرکت آمریکایی حتی پا را فراتر گذاشت و مدل کشیده‌تر شده این هواپیما را به صورت اختصاصی تولید کرد که Fairchild FH-227 نامیده می‌شد.

برخلاف رقبای این هواپیما که از موتور پیستونی می‌کردند F27 با استفاده از موتور توربوپراپ رولز رویس دارت قدرت می‌گرفت که سر و صدا و لرزش هواپیما را کاهش می‌داد ضمن اینکه استفاده از آخرین تکنولوژی‌های ساخت و تولید و همچنین با بهره بردن از کابین پرشرایز شده تجربه بهتری از پرواز برای مسافران این هواپیما فراهم می‌شد.

تا سال 1987 که تولید این مدل از فوکر ادامه داشت تعداد 586 فروند از فوکر 27 و انواع آن تولید شد که هنوز هم در حال خدمات رسانی هستند.

ویژگی‌های کلی

ظرفیت: ۴۸ تا ۵۶ مسافر

طول: ۲۵٫۰۶ متر

پهنای بال: ۲۹ متر

ارتفاع: ۸٫۷۱ متر

بیشترین وزن برخاست: ۱۹۷۷۳ کیلوگرم

محدوده پرواز: ۲۶۰۰ کیلومتر

فوکر 28

بعد از موفقیت‌های فوکر 27 فرندشیپ فوکر تصمیم گرفت تا با استفاده از تجربه خود پای به عرصه ساخت هواپیماهای مسافربری توربوجت بگذارد که منجر به طراحی و تولید هواپیمای فوکر 28 ملقب به فلوشیپ شد.

در زمان طراحی توجه ویژه‌ای به تحقیقات بر روی بازار فروش و همچنین علاقمندی‌های مشتریان معطوف شد تا هواپیمای جدید از هر نظر مطابق با نیازهای شرکت‌های هواپیمایی باشد، این تحقیقات باعث شد که اندازه هواپیما افزایش یابد و تعداد صندلی‌ها از 50 به 65 تغییر کند.

اولین نمونه از فوکر 28 در 9 می 1967 اولین پرواز خود را انجام داد، دو سال بعد یعنی در 24 فوریه 1969 گواهینامه‌های پروازی (TC) هواپیما نیز صادر شدند تا این هواپیما رسما آماده ورود به بازار هوانوردی جهان باشد که این اتفاق در 28 مارچ همان سال روی داد و اولین پرواز تجاری این هواپیما انجام شد.

با ورود این هواپیما به مارکت هوانوردی جهان و استقبال شرکت‌های هواپیمایی از ساخته جدید فوکر این شرکت دست به اعمال تغییراتی روی ویژگی‌های این هواپیما زد که منجر به خلق مدل‌های مختلفی از این هواپیما شد، برخی از این تغییرات عبارتند از: تغییر روی ظرفیت صندلی‌های هواپیما و برد آن، استفاده از موتورهای جدیدتر با هدف کاهش صدا و لرزش هواپیما و طراحی مجدد کاکپیت برای افزایش راحتی خلبانان و ایمنی پروازهای این پرنده جدید

ویژگی‌های کلی

فاصله نوک دو بال: 23.6 متر

طول: 27.4 متر

ارتفاع: 8.47 متر

ظرفیت مسافر: 65 تا 85 نفر

حداکثر وزن هنگام تیک‌آف: 29480 کیلوگرم

حداکثر سرعت: 848 کیلومتر بر ساعت

سقف پرواز: 35000 پا

محدوده پرواز: 2800 کیلومتر

فوکر 50

فوکر 50 نسخه به روز شده فوکر ۲۷ می‌باشد که در دهه 80 میلادی و پس از کاهش فروش فوکر 27 طراحی و ساخت آن آغاز شد، فوکر تصمیم گرفت که هواپیمای جدید تمام نقاط قوت فوکر 27 را داشته باشد تا با بهبود چند نقطه ضعف کارایی و بازده هواپیمای جدید افزایش پیدا کند، اعمال این تغییرات و استفاده از موتورهای توربوپراپ پرت اند ویتنی 127 بی باعث شد که فوکر 50 در مقایسه با فوکر 27 بازدهی بسیار بالاتری داشته باشد و 30% سوخت کمتری را مصرف کند.

فوکر ۵۰ در ۲۸ دسامبر ۱۹۸۵ اولین پرواز خود را انجام داد و رسما در ۱۹۸۷ معرفی شد و تا سال ۱۹۹۷ که تولید آن ادامه داشت تعداد ۲۱۳ فروند از نسخه‌های مختلف این هواپیما ساخته و به شرکت‌های هواپیمایی تحویل داده شدند.

ویژگی‌های کلی

فاصله نوک دو بال: 29 متر

طول: 25.25 متر

ارتفاع: 8.32 متر

ظرفیت مسافر: حداکثر 58 نفر

بیشینه سرعت: 565 کیلومتر بر ساعت

محدوده پرواز: 2670 کیلومتر

فوکر 100

فوکر ۱۰۰ یک هواپیمای جت منطقه‌ای است که بر پایه فوکر ۲8 ساخته شد، در حقیقت فروش بینظیر  فوکر 28 در بین شرکت‌های هواپیمایی باعث شد که فوکر به فکر ارائه هواپیمایی بزرگتر با هدف جابه‌جایی مسافران بیشتری بیافتد.

فوکر 100 بسته به نحوه چیدمان صندلی‌های می‌تواند بین 85 تا ۱۰۹ مسافر را جابه‌جا کند، این هواپیما از دو موتور توربوفن رولز رویس Tay نیرو می‌گیرد،کاکپیت این هواپیما به کاکپیت شیشه‌ای (Glass Cockpit) مجهز است که جدیدترین نوع کاکپیت زمان خود بود.

برنامه تولید این هواپیما در سال ۱۹۸۳ بصورت رسمی اعلام عمومی شد و اولین پرواز آن در ۳۰ نوامبر ۱۹۸۶ انجام شد، تاییدیه‌های مربوطه در ۲۰ نوامبر ۱۹۸۷ صادر شدند و اولین هواپیما در فوریه ۱۹۸۸ به شرکت‌ هواپیمایی سوئیس ایر تحویل داده شد.

قابلیت‌های جذاب این هواپیما از قبیل بازدهی بالا و کاکپیت شیشه‌ای باعث شد که فوکر 100 سریعا مورد استقبال شرکت‌های هواپیمایی سرتاسر جهان خصوصا شرکت‌های هواپیمایی فعال در قاره آمریکا قرار بگیرد، امریکن ایرلاینز ۷۵ فروند، شرکت هواپیمایی TAM برزیل ۵۰ فروند و US airways تعداد 40 فروند از این هواپیما سفارش دادند که نشان از ظهور رقیبی سخت برای هواپیماهای باریک پیکر ایرباس و بویینگ بود.

اما همه چیز برای این شرکت خوب پیش نرفت و در سال ۱۹۹۷ فوکر به دلیل ورشکستگی مجبور به پایان دادن به خط تولید این هواپیما شد، در نهایت ۲۸۳ فروند از این هواپیما ساخته و به شرکت‌های هواپیمایی تحویل داده شد. فوکر 100 انواع زیادی نداشت و فقط دو مدل از این هواپیما تولید شد که بدنه آن‌ها نیز تغییر نداشت و فقط تفاوت آن‌ها در بخش موتور بود، یک مدل از موتور Tay 650 و دیگری از موتور Tay 620 استفاده کرد.

پس از ورشکست شدن فوکر شرکت هواپیماسازی هلند Rekkof در نظر داشت تا خط تولید فوکر 100 را با موتورهای جدید مجددا بازگشایی کند اما تلاش‌های این شرکت به نتیجه نرسید.

تا سال 2019 تعدا 101 فروند از این هواپیما در ناوگان شرکت‌های هواپیمایی مشغول خدمات دهی بودند.

ویژگی‌های کلی

فاصله نوک دو بال: ۲۸٫۱ متر

طول: ۳۵٫۵ متر

ارتفاع: ۸٫۵ متر

ظرفیت مسافر: ۱۰۹ نفر

بیشینه سرعت: ۸۱۶ کیلومتر بر ساعت

محدوده پرواز: ۱۵۵۰ کیلومتر

فوکر 70

فوکر ۷۰ یک هواپیمای باریک پیکر دو موتوره و برد متوسط است که برای پروازهای منطقه‌ای طراحی و ساخته شده، هواپیما ورژن کوچک شده فوکر 100 به حساب می‌آید، هواپیمایی که در ۴ آوریل ۱۹۹۳ اولین پرواز خود را انجام داد و به صورت رسمی در اکتبر ۱۹۹۴ معرفی شد، گواهینامه‌های پروازی هواپیما در 14 اکتبر 1994 صادر شدند و در انتهای همان ماه اولین فروند (به عنوان هواپیمای شخصی مدیران) به شرکت فورد آمریکا تحویل داده شد.

اولین شرکت هواپیمایی تحویل گیرنده فوکر 70 شرکت هواپیمایی اندونزیایی سمپتی بود که از قبل و در نمایشگاه هوایی پاریس در 1993 معرفی شده بود که این هواپیما را در مارچ 1995 تحویل گرفت.

تا سال ۱۹۹۷ که تولید این هواپیما ادامه پیدا کرد تعداد 47 فروند از این هواپیما ساخته شد، یک فروند هم که به عنوان نمونه اولیه ساخته شده بود تا بررسی‌ها و آزمایشات ابتدایی روی آن انجام شود بنابراین در کل ۴۸ فروند از فوکر 70 ساخته شد، هواپیمایی که با هدف جایگزینی فوکر ۲۸ با افزایش بازدهی مصرف سوخت، ساخته شده بود تا بتواند جای خالی میان هواپیماهای ATR72 و فوکر 50 را و بویینگ ۷۳۷ و MD80 را پر کند.

ویژگی‌های کلی

فاصله نوک دو بال: ۲۸٫۱ متر

طول: ۳۰٫۱ متر

ارتفاع: ۸٫۵ متر

ظرفیت مسافر: ۸۰ نفر

بیشینه سرعت: ۷۴۳ کیلومتر بر ساعت

محدوده پرواز: ۲۰۴۰ کیلومتر