بلایی که جنگ بر سر فرودگاه بین‌المللی غزه آورد
فرودگاه بین المللی غزه که به طور رسمی در ۲۴ نوامبر ۱۹۹۸ افتتاح شد را می‌توان جلوه مهمی از رویای تشکیل یک کشور فلسطینی توصیف کرد که تحقق یافت، اما مدت زیادی دوام نیاورد.
این فرودگاه در استان رفح در مرز فلسطین و مصر قرار داشت و شامل یک باند فرود و برخاست به طول ۳۰۸۰ متر بود. فرودگاه شامل چند ترمینال ورود و خروج بود و ساختمان‌های اداری، انبار‌ها و سایر تأسیسات زیربنایی را نیز داشت.
روزنامه اسرائیلی «هاآرتص» در ۲۱ نوامبر ۲۰۲۳ مطلبی درباره فرودگاه بین‌المللی غزه که صهیونیست‌ها به آن «فرودگاه دهنیه» می‌گفتند، نوشت. در بخشی از این مقاله آمده است: «۲۴ نوامبر ۱۹۹۸ روزی تاریخی برای هزاران فلسطینی ساکن لبه جنوب غربی (سرزمین فلسطین) آن‌ها در مرز مصر، روبروی گذرگاه کرم شالوم گرد هم آمدند و با تعجب شاهد فرود هواپیما‌های مسافربری بزرگ از مراکش، مصر و اردن بودند. این مناسبت تاریخی بود. مراسم افتتاحیه فرودگاه بین المللی دهنیه که قرار بود در چارچوب توافقنامه اسلو ساخته شود.»
این روزنامه اسرائیلی می‌گوید: «برای اولین بار در تاریخ، هواپیمای بیل کلینتون، رئیس‌جمهور آمریکا، یک ماه بعد (دسامبر ۱۹۹۸) در نوار غزه فرود آمد و او و یاسر عرفات، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، نوار را بریدند و رسماً فرودگاه را افتتاح کردند. «هاآرتص در ادامه می‌نویسد: با طراحی مراکشی و حدود ۱۰۰ میلیون دلار بودجه بین المللی، فرودگاه دهنیه (غزه) با تنها باند خود برای هوانوردی تجاری افتتاح شد، بندر غزه نیز در دستور کار بود، اما هرگز محقق نشد.
رژیم صهیونیستی خوی اشغالگری خود را نیز در خصوص فرودگاه غزه نیز نشان داد. لازم به ذکر است کنترل کامل فرودگاه به فلسطینی‌ها داده نشد. گارد‌های امنیتی اسرائیل مسئولیت بررسی‌های امنیتی از جمله کنترل پاسپورت و بازرسی چمدان‌ها را بر عهده داشتند، اسرائیل باید لیست مسافران را از قبل تایید می‌کرد و پرواز‌ها از کشور‌های دشمن اسرائیل به فرودگاه جدید ممنوع شد. اما برای بسیاری از مردم غزه که در روز جشن افتتاح به این فرودگاه آمده بودند، گامی دیگر در راه استقلال فلسطین بود.
اولین هواپیما، یک هواپیمای مصری، دقیقاً در ساعت ۸ و ۳۰ دقیقه در فرودگاه جدید فرود آمد. در کمتر از دو سالی که از عمر فرودگاه می‌گذشت حدود ۱۰۰۰۰۰ فلسطینی از آن برای سفر به نقاط مختلف جهان استفاده کردند. آن‌ها با سه هواپیمای متعلق به خطوط هوایی ملی فلسطین و بعداً با پرواز‌هایی که توسط EgyptAir خطوط هوایی مصر انجام می‌شد، سفر می‌کردند. رویال اردن و رویال ایر ماروک در مارس ۱۹۹۹ خطوط هوایی خود را به مقصد فرودگاه غزه راه اندازی کردند. خطوط هوایی فلسطین همچنین برای اولین بار پرواز‌هایی برای انتقال زائران از غزه به مکه برقرار کرد.
فرودگاه بین المللی غزه که در نوامبر ۱۹۹۸ افتتاح شد، اولین فرودگاه از نوع خود در نوار غزه نبود. انگلیسی‌ها اولین فرودگاه غزه را در سال ۱۹۴۱ در حالی که برای درگیری اجتناب ناپذیر با آلمان‌ها در شمال آفریقا آماده می‌شدند، ساختند. انگلیسی‌ها در سال ۱۹۴۲-۱۹۴۳ از طریق این فرودگاه نظامی که ۱۵ کیلومتر با فرودگاه جدید غزه فاصله داشت، مهمات و تدارکات را به واحد‌های نظامی مستقر در صحرای غربی منتقل می‌کردند. در پی جنگ جهانی دوم، چندین پرواز باری از فرودگاه غزه به قبرس و لندن انجام شد، تا اینکه انگلیسی‌ها در سال ۱۹۴۸ فلسطین را ترک کردند و این آغاز تخریب فرودگاه قدیمی غزه بود.
آریل شارون که در آن زمان اپوزیسیون رژیم صهیوینستی را هدایت می‌کرد، به قول خودش مسیر تاریخ را تغییر داد و با حمایت صد‌ها سرباز اسرائیلی، در ۲۷ سپتامبر ۲۰۰۰ به مسجد الاقصی یورش برد. انتفاضه الاقصی یا انتفاضه دوم فلسطین آغاز شد و خشونت به طرز وحشتناکی فراگیر شد و این پایان «پل هوایی غزه با جهان» بود.
روزنامه هاآرتص در مطلب خود به اختصار به این موضوع پرداخت و نوشت: «با این حال پل هوایی نوار غزه با جهان چندان دوام نیاورد و پس از وقوع انتفاضه دوم در سپتامبر ۲۰۰۰، اسرائیل فرودگاه را تعطیل کرد و یک سال بعد ارتش اسرائیل با بولدوزرهایش باند فرودگاه را ویران کردند.»
فرودگاه یاسر عرفات در غزه مانند ابر تابستانی پراکنده شد و در پایان انتفاضه و پس از خروج اسرائیل از نوار غزه در سال ۲۰۰۵، تل آویو و تشکیلات خودگردان فلسطین موافقت کردند که در مورد بازگشایی فرودگاه گفتگو کنند. اما آنچه از فرودگاه باقی مانده بود غارت شد و در نهایت کاملاً برچیده شد.
ارسال نظر