سیگنال‌های صوتی زیرآب معمای هواپیمای گمشده مالزی را حل می‌کنند؟
در حالی که یک دهه از بزرگ‌ترین معمای تاریخ هوانوردی می‌گذرد، ممکن است سیگنال‌های میکروفون‌های زیرآبی کلید یافتن هواپیمای پرواز ام‌اچ۳۷۰ هواپیمایی مالزی باشند.
به گزارش کن نیوز؛ از زمانی که این هواپیما در ۸ مارس ۲۰۱۴، در حالی که از کوالالامپور به پکن سفر می‌کرد، ناپدید شد، نظریه‌ها در مورد اتفاقی که برای ۲۳۹ مسافر و خدمه پرواز ام‌اچ۳۷۰ رخ داد به‌صورت گسترده بررسی شده است.
اکنون، پژوهشگران دانشگاه کاردیف معتقدند سیگنالی از یک هیدروفون (میکروفون زیرآبی) شناسایی کرده‌اند که مربوط به مرحله آخر سفر این هواپیما در اقیانوس هند جنوبی است.
ضربه‌‌های «شدید» اقیانوسی، مانند سقوط یک هواپیمای بویینگ ۲۰۰-۷۷۷، آثار مشخص صوتی ایجاد می‌کند که می‌تواند در آب منتشر شود و به هیدروفون‌ها در بستر دریا برسد.
اگر این پرواز با سرعت ۲۰۰ متر بر ثانیه سقوط کرده باشد، پژوهشگران دانشگاه کاردیف برآورد می‌کنند که این سقوط انرژی جنبشی به اندازه یک زلزله کوچک آزاد کرده باشد.
قوس هفتم منطقه جست‌و‌جوی رسمی‌ــ جایی که تصور می‌شود پرواز ام‌اچ۳۷۰ سقوط کرده است‌ــ کمتر از ۲۰۰۰ کیلومتر با یک ایستگاه هیدرواکوستیک [صوت‌شناسی آبی] در کیپ لیوین در استرالیا فاصله دارد.
در بازه زمانی پیشنهادی که در جریان جست‌و‌جو به دست آمد، یک سیگنال ضعیف شش ثانیه‌ای در کیپ لیوین ثبت شده بود، اما پژوهشگران می‌گویند اگر تلاش‌ها برای یافتن هواپیما دوباره آغاز شود، سیگنال‌های مرتبط دیگری ممکن است تایید شوند.
یک ایستگاه صوت‌شناسی آبی دیگر، دیه‌گو گارسیا در اقیانوس هند نیز هنگام ناپدید شدن پرواز ام‌اچ۳۷۰ فعال بود.
دکتر اسامه قدری، دانشیار در دانشکده ریاضیات دانشگاه کاردیف، گفت: «تحلیل ما نشان می‌دهد که سیگنال‌های فشار واضحی از سقوط‌های قبلی هواپیماها در هیدروفون‌ها، حتی در فاصله‌های بیش از ۳۰۰۰ کیلومتری، ثبت و شناسایی شده‌اند.
«در مورد پرواز ام‌اچ۳۷۰، تحقیق‌های رسمی به این نتیجه رسیده‌اند که هواپیما باید نزدیک قوس هفتم سقوط کرده باشد‌ــ نقطه‌ای که آخرین ارتباط میان هواپیما و اینمارست [شرکت مخابرات ماهواره‌ای] صورت گرفته بود.»
در پی این یافته‌ها، پژوهشگران از مقام‌ها خواسته‌اند که آزمایش‌های میدانی از جمله «انفجارهای کنترل‌شده یا استفاده از تفنگ‌های بادی در امتداد قوس هفتم» صورت بگیرد تا تاثیر آن بر سیگنال‌های دریافتی در ایستگاه‌های صوت‌شناسی آبی نزدیک به محل را رصد کنند.
این پژوهش، که در ماه مه منتشر شد، به ماموریت جست‌و‌جو و نجات زیردریایی نیروی دریایی ای‌آر‌ای سن خوان (ARA San Juan) ارجاع می‌دهد که در سواحل آرژانتین ناپدید شد.
فناوری صوت‌شناسی آبی به یافتن این زیردریایی در عمق ۳۰۰۰ پایی اقیانوس اطلس جنوبی، یک سال پس از آنکه از داخل منفجر شد، کمک کرد. این کار با استفاده از نارنجک برای شبیه‌سازی انفجار و تطبیق صداها با زمان ناپدید شدن زیردریایی صورت گرفت.
دکتر قدری در ادامه افزود: «متاسفانه، ما نتوانسته‌ایم سیگنالی پیدا کنیم که اطمینان لازم را بدهد تا جست‌و‌جوی تازه‌ای برای یافتن هواپیمای گمشده آغاز شود.
«با وجود این، اگر مقام‌های مربوطه به توصیه‌ها عمل کنند، می‌توانیم ارتباط سیگنال‌های مشاهده‌شده [با این پرواز] را ارزیابی کنیم، و احتمالا مکان سقوط هواپیمای پرواز ام‌اچ۳۷۰ را مشخص کنیم.»
ارسال نظر