آیا هواپیمای جاسوسی آرورا پرنده مخوف و مرموز ارتش آمریکا واقعی است؟
توسعه بسیاری از هواپیماهای جنگی جهان، به‌ویژه در دوران مدرن، همواره با شایعات و گزارش‌های ترکیبی درباره پدیده‌های ناشناس هوایی همراه بوده است. این شایعات گاهی اوقات برای توضیح پدیده‌های محیطی اسرارآمیز (مانند صداهای ناشناس ناشی از شکستن دیوار صوتی) یا هر تعداد از تأسیسات مخفی دولتی، به‌گونه‌ای تغییر داده می‌شوند که با روایت‌های خاصی همخوانی داشته باشند.
به گزارش کن نیوز؛ ارتش ایالات متحده سابقه مستند و شناخته‌شده‌ای در طراحی و آزمایش فناوری‌های پیشرفته دارد و هم‌زمان، هرگونه وجود چنین فناوری‌هایی را انکار می‌کند؛ به‌عنوان‌مثال، می‌توان به چرخه توسعه تمامی هواپیماهای رادار گریز (Stealth) یا هواپیمای SR-۸۲ Darkstar اشاره کرد.
بر اساس یک گزارش SR-۹۱ Aurora یک هواپیمای اطلاعاتی، شناسایی و نظارتی (ISR) مافوق صوت و ارتفاع‌بالا بوده که قادر به دستیابی به سرعتی نزدیک به ماخ ۵ در ارتفاع ۹۰,۰۰۰ پا است. این هواپیما قرار بود جایگزین SR-۷۱ Blackbird شود که از سال ۱۹۶۴ وارد خدمت شده بود و در سال ۱۹۷۶ به‌عنوان سریع‌ترین هواپیمای جهان با سرعتی در حدود ۳۵۲۸.۵۳ کیلومتر بر ساعت (بیش از سه برابر سرعت صوت) شناخته شد. اگرچه این سرعت هنوز هم سرعت چشمگیری محسوب می‌شود اما اکنون به‌نوعی شبیه حرکت در لاین کند است.
در سال ۱۹۸۵ رسانه‌ها برای اولین بار در جریان جلسه تخصیص بودجه کنگره با نام «آرورا» (Aurora) مواجه شدند؛ این نام در جلسه مذکور به درخواست بودجه‌ای از پنتاگون برای پروژه‌های بلک‌برد (Blackbird) و U-۲ نسبت داده شد. سپس در سال ۱۹۸۹ «کریس گیبسون» (Chris Gibson)، مهندس اکتشاف نفت از نیروی دیده‌بان سلطنتی (Royal Observer Corps) ادعا کرد که هواپیمای مثلثی شکل را دیده که در حین پرواز در ارتفاع بالای دریای شمال به کمک تانکر KC-۱۳۵ در حال سوخت‌گیری بوده و دو جنگنده اسکورت نیز همراه آن بوده‌اند. این ادعا، آتش شایعات پیرامون این هواپیمای مخفی جدید را بیش‌ازپیش شعله‌ور کرد.
در اوایل دهه ۱۹۹۰، چندین «زلزله آسمانی» (صداهای مرموز ناشی از شکستن دیوار صوتی) در آسمان لس‌آنجلس به گوش رسید که طبق گفته‌ها صدای هواپیمای SR-۹۱ هنگام برخاستن از «دریاچه گروم» ( Groom Lake)، در منطقه نوادا (منطقه ۵۱) بوده است. در سال ۱۹۹۳، شبکه فاکس سریال »پرونده‌های ایکس« (The X-Files) را پخش کرد. دومین قسمت این سریال با نام «دیپ تروت» (Deep Throat) به موضوعاتی مانند بشقاب‌پرنده‌ها، هواپیماهای آزمایشی و فناوری‌های تسلیحاتی رادار گریز پرداخت که گفته می‌شود مستقیماً از شایعات پیرامون پروژه آرورا الهام گرفته شده بود.
در سال ۱۹۹۴، «بن‌ریچ» (Ben Rich) مدیر سابق بخش «اِسکانک ورک» (Skunk Works) لاکهید مارتین، کتابی منتشر کرد. این بخش مسئول ساخت هواپیماهایی مانند «F-۱۱۷A نایت‌هاوک» (F-۱۱۷A Nighthawk)، U-۲ و «SR-۷۱ بلک‌برد» ( SR-۷۱ Blackbird) بود و طبق گفته‌ها روی پروژه SR-۹۱ نیز کار می‌کرده است. به گفته ریچ، در روزهای ابتدایی رقابت برای ساخت بمب‌افکن رادار گریز، بودجه این پروژه از «یک منبع مخفی در بودجه نیروی هوایی» تأمین می‌شد. جالب اینجاست که نام رمز آرورا را یک سرهنگ در دفتر برنامه‌های سری نیروی هوایی در پنتاگون به پروژه بمب‌افکن رادار گریز B-۲ اختصاص داد.
ریچ ادعا می‌کند که رسانه‌ها نام Aurora را اقتباس کرده‌اند، چند نقطه تصادفی را به هم متصل کردند و به‌نوعی همه چیز را به طور خاص به هواپیمای SR-۹۱ نسبت دادند، اما به گفته او چنین هواپیمایی هرگز وجود نداشته است. بااین‌حال، داستان هواپیمای جاسوسی آرورا همچنان پابرجا ماند. چند سال بعد (مه ۲۰۰۶)، وزارت دفاع بریتانیا گزارشی را منتشر کرد که در آن مدعی بود نیروی هوایی ایالات متحده در حال برنامه‌ریزی برای ساخت وسیله نقلیه‌ای مافوق صوت با قابلیت دستیابی به سرعتی معادل ۴ تا ۶ ماخ است؛ سرعتی که با پارامترهای گزارش‌شده برای آرورا مطابقت داشت.
در همان سال «بیل سوئیتمن» (Bill Sweetman)، نویسنده برجسته هوانوردی، ، اعلام کرد که بر اساس تجربه بیست‌ساله‌اش در زمینه بررسی بودجه‌های نظامی و ردیابی دلارها و نام‌های رمزی غیرقابل‌ردیابی باور دارد که بودجه عملیاتی نیروی هوایی در سال ۲۰۰۶( که شامل یک حفره سیاه ۹ میلیارد دلاری بود) ممکن است همان مدرک غیرقابل‌انکار باشد که نشان می‌دهد پروژه هواپیمای آرورا در حال انجام بوده است. در آن زمان، پروژه‌های مخفی دیگری نیز به طور هم‌زمان در حال اجرا بودند و احتمالاً این بودجه صرف همان پروژه‌ها می‌شده است.
احتمالاً Aurora هرگز وجود نداشته است، حداقل نه به‌عنوان یک هواپیمای مافوق صوت مخفی؛ البته هواپیمایی با نام Aurora وجود دارد. نام دقیق این هواپیما CP-۱۴۰ Aurora (یکی دیگر از هواپیماهای متعددی که لاکهید مارتین در طول سال‌ها فعالیتش تولید کرده است)، که یک هواپیمای گشت دریایی به شمار می‌رود و نیروی هوایی سلطنتی کانادا از آن برای جنگ ضدزیردریایی استفاده می‌کند.
پیشرفت ماهواره‌های جاسوسی که به طور مداوم در مدار زمین قرار دارند و پهپادهای شناسایی ارتفاع‌بالا که از راه دور قابل‌کنترل هستند، باعث شده تا هواپیماهای جاسوسی مافوق صوت با بودجه‌های کلان در این دوره و زمانه غیرضروری شوند. دولت ایالات متحده همواره وجود چنین هواپیمایی را انکار کرده است. در ضمن اظهارات فردی از درون سیستم دولت و ارتش آمریکا که به طور مستقیم که به طور مستقیم در جریان پروژه‌ها و عملیات‌های محرمانه بوده (اگر چنین هواپیمایی واقعاً وجود داشت، این فرد از تولید آن با خبر بود) نیز ادعا مطرح‌شده از سوی دولت مبنی بر وجود نداشتن چنین هواپیمایی را تائید می‌کند، حتی فرد مذکور در مورد علت شکل‌گیری چنین ایده‌ای، دلایل منطقی ارائه می‌دهد؛ دلایلی که با توجه به تمام شواهد مبهم و غیرمستقیم، نیز ادعای مطرح‌شده از سوی دولت آمریکا مبنی بر وجود نداشتن هواپیمای جاسوسی آرورا را تائید می‌کند.
بنابراین با این تفاصیل تقریباً با اطمینان می‌توانیم بگوییم پرنده جاسوسی آرورا وجود خارجی ندارد. درنهایت، داستان واقعی (و کسل‌کننده) پیرامون SR-۹۱ در مقایسه با افسانه‌پردازی‌های عظیم، شایعات محلی، یا نظریه‌های توطئه‌ای که به آن شکل داده‌اند، هیجان بسیار کمتری دارد.
ارسال نظر