مهندس شفتى، پدر صنعت هوانوردى ایران را فراموش نکنیم
بر این باورم حداقل فایده مرور این اتفاقات این است که من بعد مجبور نخواهیم شد تا کارهای خوب پیشینیان را به نام خود مصادره کنیم. این فایده را خواهد داشت تا به عملکرد قبلی ها واقف شویم و تجربیات و اقدامات آموزنده و موثر آنان در این عرصه را کوچک نشماریم که عین بی تقوایی است و کلام آخر این که هدف از نگارش این مطلب ادای دین بود و بس و گرنه سینه سخن ناگفته دارم...
کن نیوز|رسانه جامع هوانوردى
به قلم هوشنگ نصرى|کارشناس صنعت هوانوردى خرید ایرباس های نو در ۵۰ سال اخیر بی سابقه بوده است... ( وزیر راه و شهر سازی - رجانیوز ۳/۷/۹۵ ) قرار داد تاریخی پس از ۴۱ سال... ( بیانیه ویزر راه و شهر سازی - خبر گزاری مهر ۳/۱۰/۹۵ ) برای اولین بار شاهد اقدام بینظیر شرکت ایرباس هستیم که هواپیمایی را قبل از امضای قرار داد و دریافت پیش پرداخت برای کشور مشتری رنگ آمیزی می کند. ( فخریه کاشان قائم مقام وزیر راه در امور بین الملل - نسیم آنلاین ۶/۱۰/۹۵ ) و مصاحبه سایر مسئولین که چون خارج از پوشش ترابری کشور بوده اند تا حدودی معذورند. از آن جایی که این روش و منش کاملا خلاف اخلاق و انصاف و خلاف مصالح هما و کشور است، مصمم شدم به عنوان خادمی کوچک در عرصه وسیع حمل و نقل هوایی بازرگانی و عمری خدمت به هما با انعکاس واقعیات ادای دین نمایم. با این امید که شاید ( تکرار می کنم که شاید ) مسئولین محترم با تصحیح اشتباه، خردمندی خود را به ملت بزرگ و شریف ایران نشان دهند و بدانند که اقرار و بیان واقعیت، عقب نشینی نیست، لذا توصیه می نمایم که این بزرگواران وقایع اتفاقیه صنعت حمل و نقل هوایی را مطالعه و فارغ از هیاهوی رسانه ای و مطبوعاتی به این نکات مهم توجه فرمایند. هواپیمایی ملی ایران در پنجم اسفند ۱۳۴۰ تاسیس و انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ شکل گرفت. هواپیماهای بوئینگ ۷۰۷، ۷۳۷، ۷۲۷ و ۷۴۷ نیز در سال ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۶ به ناوگان هما اضافه شد ( دوره تصدی تیمسار خادمی ) دو فروند از هواپیماهای بوئینگ ۷۴۷ ( سفارش قبل از انقلاب ) نیز ، در بعد از انقلاب (سال ۱۳۵۸) به ناوگان هوایی اضافه شد، پس چگونه ممکن است طی ۵۰ سال گذشته این اقدام بی همتا باشد!! النجاه فی الصدق، مزید استحضار مسئولین محترم، شش فروند هواپیمای ایرباس ۳۰۰-B2K سفارش قبل از انقلاب که دو فروند آن در زمان نخست وزیری شهید رجایی ( سال ۱۳۵۹ ) وارد شد سه فروند آن در سال ۱۳۶۱ و آخرین هواپیما نیز در ۱۳۶۲ در فرودگاه مهرآباد به زمین نشست. جالب است بدانیم که این هواپیماها هم در دوران تحریم و هم پس از تسخیر لانه ی جاسوسی امریکا وارد کشور شده اند. 
از این رو شایسته است که فقط بگویم: یک قیامت ناله ایم اما خموش!!! هواپیماهای نو از کمپانی سازنده خریداری نماییم اما ناگهان در دو دهه بعد نا توان ماندیم و نتوانستیم و این که چرا آن زمان برای هواپیماهایی که نو بودند و به صورت قطعی و با تامین مالی ایرباس خریداری شده بوند هیاهویی به راه نیفتاد و چرا این که برای خرید هواپیماهای اجاره به شرط تملیک این همه سر و صدای تبلیغاتی به راه انداخته ایم سوالاتی است که مسئولین اجرایی کشور در حوزه حمل و نقل هوایی باید به آن پاسخ دهند؟؟ حداقل انتظار و توقع این است که کسانى که مهار هواپیمایی را در دست گرفته اند به آمار و اطلاعات حوزه تحت مدیریت خود آشنا باشند از این رو سالیان متمادی منتظر ماندیم تا مسئولین به بایگانی هما و سوابق صعنت هواپیمایی بازرگانی سری بزنند و گرد وغبار پرونده های قدیمی را بتکانند و یا از پیشکسوتان این صنعت جویا شوند و راهنمایی بخواهند تا متاسفانه این گونه نشد! در عوض با خود تحریمی و بحران سازی توانستیم هواپیماهایى به کشور و هما تحمیل نماییم آن هم با بوق و کرنا! و اکنون مدعی هستیم که اولین هواپیمای نو به ناوگان کشور اضافه شده است!! بررسی فرمایید که چرا تا سال ۱۹۷۶ فقط هواپیماهای نو به هما راه داشت و چرا و چگونه بعد از آن فرودگاه های کشور محل نشست و برخاست انواع یاک، توپولف، آنتونوف، ایلوشین، ام دی و ایرباس های ده، پانزده ساله شد و در نتیجه چه کسانی منتفع شدند و چگونه واسطه گری و دلالی جایگزین عقلانیت شد؟ ولله اعلم بحقایق الامور. بر این باورم حداقل فایده مرور این اتفاقات این است که من بعد مجبور نخواهیم شد تا کارهای خوب پیشینیان را به نام خود مصادره کنیم. این فایده را خواهد داشت تا به عملکرد قبلی ها واقف شویم و تجربیات و اقدامات آموزنده و موثر آنان در این عرصه را کوچک نشماریم که عین بی تقوایی است و کلام آخر این که هدف از نگارش این مطلب ادای دین بود و بس و گرنه سینه سخن ناگفته دارم...
منبع: هفت صبح
انتهاى پیام/
ارسال نظر