داستان اولین هواپیمای مسافربری پرشرایز انگلستان

هواپیمای Avro Type 668 Tudor اولین بار در 14 ژوئن 1945 از فرودگاه رینگ‌وی شهر منچستر انگلستان پرواز کرد و تاریخ ساز شد چرا که به اولیین هواپیمای غیرنظامی دارای سیستم حفظ فشار داخل کابین تولید شده در بریتانیا تبدیل شد.

چشم اندازهای ترانس آتلانتیک:                   

به دلیل شباهت با بمب افکن لینکلن و داگلاس DC-4 خیلی‌ها این هواپیماها را اشتباه می‌گرفتند حتی اغلب اپراتورهای این هواپیما از Avro Tudor به عنوان یک DC-4 مجهز به سیستم پرشرایزیشن یاد می‌کردند. تنها تعداد انگشت شماری از خطوط هواپیمایی از این تایپ هواپیما در ناوگان خود استفاده می‌کردند، در بریتانیا شرکت‌هایی مانند Air charter ، Air Flight ، BS AA ، Surrey Flying Services و William Dempster این هواپیما را در اختیار داشتند.

این هواپیما در ابتدا برای استفاده در انجام پروازهای فرا اقیانوسی طراحی شده بود (پروازهای فرا اقیانوسی پروازهایی بودند که غرب اروپا را به شرق ایالات متحده آمریکا وصل می‌کردند.) به همین دلیل شرکت هواپیمایی BOAC اولین مشتری آن شد، I Tudor با چهار موتور پیستونی رولزرویس مرلین توسط دو خلبان، یک مهندس پرواز، یک اپراتور رادیو و یک ناوبر هدایت می‌شد و می‌توانست به لطفا ابعاد هواپیما 24 مسافر را جابه‌جا کند. (اگر به جای صندلی از تخت خواب در هواپیما استفاده می‌شد فقط 12 مسافر امکان پرواز با این هواپیما را بدست می‌آوردند.)

طول هواپیما 84.23 متر

طول بال 36.58 متر 

ارتفاع 6.71 متر

این هواپیما می‌توانست تا 300 مایل بر ساعت (معادل 483 کیلومتر بر ساعت) را در ارتفاع 22500 پایی پرواز کند و با حداکثر وزن بردی معادل  6598 کیلومتر داشته باشد.

با این حال BOAC اعلام کرد که پس از آزمایش این هواپیما از عملیات آن راضی نبوده چرا که بازرسان این شرکت هواپیمایی در بدنه AVRO 688 Tudor I ارتعاش‌اتی را مشاهده کرده بودند که در هنگام فرود آمدن قابل توجه بوده است.

BOAC از مصرف سوخت هواپیما نیز رضایت نداشت و اعلام کرد که در صورت عدم بهبود مصرف سوخت، این هواپیما در پروازهای عبوری از اقیانوس اطلس با مشکلات عدیده‌ای مواجه خواهد شد.

گزارش BOAC نشان می‌داد که اگر هواپیما می‌خواست در پروازهای فرا اقیانوسی با مشکلی مواجه نشود باید فقط 12 مسافر را حمل می‌کرد که این موضوع به هیچ‌وجه برای شرکت‌های هواپیمایی توجیه اقتصادی نداشت.

همچنین مشکلاتی در سیستم گرمایش کابین وجود داشت که باعث می‌شد هواپیما در شرایط نامساعد جوی به دلیل خرابی‌ بخاری فرود اضطراری انجام دهد.

Tudor II

مشکلات فراوان Tudor I باعث شد که Avro برای پاسخ گویی به تقاضای صنعت هوانوردی دست به طراحی و ساخت مدل جدید این هواپیما یعنی Tudor II بزند هواپیمایی که با هدف افزایش ظرفیت پروازهای فرا اقیانوسی طراحی شده بود.

از آنجا که طول مدل هواپیمای جدید 32.18 متر بود و قطر آن به 3.35 متر افزایش یافته بود می‌توانست 44 مسافر را حمل کند که برای هواپیمایی که قصد داشت پروازهای فرا اقیانوسی انجام دهد یک مزیت به حساب می‌آمد، چرا که روز به روز به تعداد افرادی که سفر با هواپیما را به سفر با کشتی ترجیح می‌دادند افزود می‌شد و افراد بسیاری به دلیل پایین بودن ظرفیت هواپیماها امکان خرید بلیط را پیدا نمی‌کردند.

نمونه اولیه  TUDOR IIدر طول انجام پروازهای آزمایشی از بین رفت و فقط 3 فروند دیگر از این نمونه تولید شد.

تغییرات بازار:

BOAC در نهایت سفارش Tudor خود را در سال 1947 لغو کرد و Canadair North Star را انتخاب کرد، با این حال در سال 1949 این شرکت هواپیمایی از Tudor در بخش حمل و نقل بار (کارگو) استفاده کرد.

در مجموع 38 فروند AVRO Tudor بین سال‌های 1945 تا 1949 ساخته شد. انواع مختلفی از این خانواده طراحی و ساخته شدند که به Tudor 9  که نسخه ای با موتور جت از Tudor II بود  ختم شد البته این هواپیماAshton 706  لقب گرفت.

Avro Ashton اولین پرواز خود را در یک سپتامبر 1950 انجام داد.