سیستم روشنایی تقرب Approach Light System

سیستم روشنایی تقرب، Approach Light System که شامل سری چراغ ها و Strobe Light ها (چراغ هایی با نور خیره کننده) می شود در ناحیه ای در مجاورت باند، یعنی قبل از ابتدای باند نصب می شود. این سیستم معمولا برای باندهایی در نظر گرفته می شود که مجهز به IAP یا در اصطلاح Instrument Approach Procedure هستند. به عبارتی استفاده از ALS همراه با ابزارهای فرود که شامل تجهیزات کمک ناوبری نظیر ILS می شود، این امکان را برای خلبان به وجود می آورد که در زمان فرود علاوه بر تقرب ابزاری (IFR Approaching) از تقرب دیداری (Visual Approaching) نیز برخوردار شود تا بتواند حتی در شب به راحتی مکان فرودگاه و باند را از جاهای دیگر شهر تشخیص دهد. از سیستم مشابه با ALS برای اولین بار در سال 1930 در فرودگاه Cleveland Municipal یا Cleveland Hopkins کنونی واقع در اوهایو استفاده شد. این سیستم در طول جنگ جهانی دوم توسعه پیدا کرد و در طول این توسعه نام FP یا مسیر شعله گرفت؛ در واقع نام مسیر شعله از ابتدایی ترین روش ها برای هدایت خلبان در فرود در شب گرفته شده بود که در آن با روشن کردن شعله در طول راستای باند خلبان را در هنگام فرود راهنمایی می کردند که در طول جنگ نیز از این مکانیزم برای پایگاه های هوایی که فاقد سیستم های روشنایی بودند استفاده شد. اما در این میان کشوری وجود داشت که حتی با استفاده از مسیر شعله نیز نمی توانست هواپیماهای خود را برای فرود راهنمایی کند. انگلستان بخاطر اقلیم خاص آب و هوایی که دارد همواره و در اکثر اوقات هوایی مه آلود داشت که این هوای مه آلود و ترکیب شدنش با شب سختی کار فرود را چند برابر می کرد. این امر از جهت استراتژی نیروی هوایی بریتانیا هر روز اهمیت بیشتری پیدا می کرد؛ چرا که انگلیسی ها عادت داشتند بمب افکن هایشان را در شب به پرواز در آورند و عموما این کار را هر شب انجام می دادند. پس از تحقیقات فراوان در این زمینه در نهایت انگلیسی ها موفق به ساخت سیستمی به نام FIDO،Fog Investigation Dispersal Operation شدند. با این که این سیستم روزی چهارهزار دلار برای بریتانیا هزینه داشت اما چون با استفاده از آن توانستند جون بسیاری از خلبان ها را نجات دهند به طور قطع می ارزید. در این میان حتی FIDO هم یک مشکل داشت و آن هم ناکارآمد بودن آن در زمان بارش باران بود. پس از اتمام جنگ نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا با کمک خطوط هوایی دست به تحقیقاتی برای حل این مشکل در مرکز آزمایش تجهیزات کمک فرود واقع در کالیفرنیا با هدف ساخت سیستمی که در هر شرایطی حتی در بارش باران و زمانی که دید کاملا صفر می شود زدند و نتیجه آن چراغ های ALS امروزی شد. این چراغ ها از 38 لامپ که برروی برج هایی نصب می شوند تشکیل می شوند؛ نورافکنی آن ها به سمت بالا بوده و ارتفاع اولین برج طبق تعاریف ارائه شده 75 پا است که به تناسب به سمت باند از ارتفاع آن ها کاسته می شود تا به زمین می رسند.