یافته‌های دو کاوشگر وویجر ناسا نفوذ خورشید در فضای میان‌ستاره‌ای را نشان می‌هد

امواج ضربه‌ای پس از تقریباً یک سال به دو کاوشگر وویجر رسیده‌اند و الکترون‌های پرتوهای کیهانی اطراف دو کاوشگر را برانگیخته کردند. دانشمندان پدیده‌ای مشابه را نزدیک به زمین و در اطراف آن مشاهده کرده بودند، اما حالا برای اولین ‌بار در فضای میان‌ستاره‌ای شاهد این پدیده هستند. دان گارنت (Don Gurnett)، استاد فیزیک و نجوم دانشگاه ایووا (University of Iowa) آمریکا، می‌گوید: «ما متوجه شدیم فضای میان‌ستاره‌ای، یعنی جایی که قبلاً تصور می‌کردیم آرام است، به‌شدت تحت تأثیر خورشید قرار می‌گیرد»

بر اساس پیش‌بینی دانشمندان باد خورشیدی زمانی متوقف می‌شود که با ذرات سرد فضای میان ستاره‌ای مملو از مواد باقی‌مانده از ابرنواختر‌ها یا بقایای مرگ ستارگان دیگر برخورد کند؛ آن‌ها اما نمی‌دانستند این کره خورشیدی دقیقاً در کجا متوقف می‌شود تا اینکه وویجر ۱ در سال ۲۰۱۲ یک محیط کیهانی متفاوت را کشف کرد. بی کورت (Bill Kurth)، محقق دانشگاه ایووا، می‌گوید : «عبور پلاسمای خورشیدی از این مرز غیرممکن نیست، اما بسیار دشوار است.»  

مأموریت وویجر شامل دو فضاپیمای وویجر ۱و۲ است. وویجر-۱ در ۵سپتامبر۱۹۷۷ به‌قصد کاوش سیاره‌های خارجی منظومه شمسی (مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و پلوتون) و پس از آن کاوش در فضای میان‌ستاره‌ای به فضا پرتاب شد.  وویجر-۲ نیز ۱۶ روز پیش از وویجر-۱ مأموریت خود را آغاز کرد. بااین‌وجود، شش سال بیشتر زمان برد تا به فضای میان‌ستاره‌ای دست یابد، زیرا وویجر-۲ این مسافت را با سرعتی کندتر طی می‌کرد. گفتنی است وویجر-۲ سال گذشته میلادی موفق به ارسال اولین داده‌ها و اندازه‌گیری‌های خود از فضای میان‌ستاره‌ای شد؛ اطلاعاتی که سرنخ‌هایی ارزشمند در مورد ساختار منظومه شمسی را برای دانشمندان فراهم می‌آورد.