آمریکا چگونه گل سرسبد هوانوردی نظامی خود را از قعر دریا بیرون کشید؟

مقامات ارتش ایالات متحده گفتند خلبان قبل از برخورد هواپیما با عرشه ناو «یواس‌اس کارل وینسون» توانست به‌موقع خروج اضطراری انجام دهد و سپس توسط یک هلی‌کوپتر نجات داده شد اما جنگنده به درون آب سقوط کرد و در بستر دریا در عمق ۳ هزار و ۸۰۰ متری، یعنی تقریبا همان عمقی که لاشه تایتانیک قرار دارد، آرام گرفت.

رها کردن گل سرسبد هوانوردی نظامی آمریکا در آب‌های بین‌المللی برای آمریکا غیرقابل تصور بود. این کشور بیم آن را داشت که چین بتواند این هواپیمای رادارگریز مجهز به پیشرفته‌ترین فناوری‌ها را بازیابی کند. هواپیمای اف‌۳۵ هرچند به لحاظ قیمت حدود ۱۰۰ میلیون دلار ارزش دارند، با این حال ارزش اصلی فناوری و تجهیزات به‌کار رفته در آن‌ها به ده‌ها میلیارد دلار بالغ می‌شود. این سومین سانحه اف‌۳۵ در دریا به‌شمار می‌رود.

هرچند ژائو لیجیان، سخنگوی وزارت خارجه چین، گفته بود دولت این کشور «هیچ علاقه خاصی به هواپیماهای آن‌ها ندارد و قصدی برای بازیابی آن‌ها تعقیب نمی‌کند»، با این حال پکن پیش‌تر توانایی خود را در زمینه به خدمت گرفتن فناوری‌های سایر کشورها برای تجهیزات نظامی‌اش ثابت کرده است. ساخت هواپیمای رادارگریز پکن موسوم به «چنگدو جی‌۲۰» ، که از جنگنده اف‌۲۲ آمریکا الهام گرفته است، پس از آن سرعت گرفت که شرکت‌های زیرمجموعه ارتش آمریکا در این پروژه از سرقت اطلاعات خود خبر دادند.

به همین دلیل نیروی دریایی ایالات متحده قصد نداشت هواپیمای پیشرفته خود را در دل آب‌ها رها کند. عملیات پیچیده یافتن و خارج کردن این هواپیما از دریا حدود پنج هفته، یا به‌طور دقیق ۳۸ روز، طول کشید. یک کارگروه متشکل از مهندسان و ناظران نجات و غواصی ناوگان هفتم دریایی ایالات متحده که مسئول عملیات امنیت دریایی و ساخت‌وساز زیرآب هستند با مشارکت تیمی از یک سازمان متخصص در این کار به‌نام «SupSalv»، با نصب یک سامانه مخصوص بر یک کشتی پشتیبانی غواصی به‌نام «پیکاسو» توانستند سرانجام لاشه این هواپیما را ۳۷ روز بعد از سانحه از آب بیرون بکشند.