ضرورت کمک دولت به صنعت هوانوردی

همه ساله از ابتدای اسفند ماه کم‌کم شور و حال نوروزی مردم را در بر می‌گیرد و هیاهوی شهرهای خبر از نزدیکی سال جدید را فریاد می‌زند، بازارها مملو از مردمی است که خود را با تازه شدن سال آماده استقبال از بهار می‌کنند، استقبال از روزهایی که پس از یک سال سخت کاری می‌تواند آغازگر روزهای انرژی بخش برای مردم باشد.

امسال اما اوضاع فرق می‌کند

کوئید 19 ملقب به کرونا شهرها را به خلوت‌کده‌ای تبدیل کرده است که هیچ رنگ و بویی از نوروز را به همراه ندارند، خیابان‌ها و بازارها خالی‌اند و حتی شرکت‌های مختلف پرسنل‌ خود را به دورکاری تشویق می‌کنند؛ کار به جایی رسیده که وزارت‌خانه‌ها هم حتی جلسات خود را بصورت ویدیو کنفرانس برگزار می‌کنند و مجلس تعطیل شده است.

همه موارد ذکر شده زنگ خطری است برای صنایع مختلف کشور از جمله صنعت هوانوردی؛ صنعتی که خسته از زخم‌هایی است که ناجوانمردانه به آن وارد شده، زخم تحریم و ناوگان پیر و فرسوده از یک طرف و حالا زخم کنسل شدن پرواز از طرف دیگر

امید شرکت‌های هواپیمایی به مسافرانشان است، مسافرانی که حالا از بیم کرونا حتی از خانه‌هایشان بیرون نمی‌روند و به نزدیک‌ترین افراد خانوادشان سر نمی‌زنند حالا چطور به مسافرت بروند.

کنسلی پروازها آن هم در شرایطی که پروازها از هر زمان دیگری پر رونق‌تر باشد زخم است که اگر از زخم تحریم کاری‌تر نباشد ناکارآمد تر نیز نخواهد بود.

دستور محمد اسلامی وزیر راه و شهرسازی مبنی بر کنسلی پروازها آن هم بدون جریمه مزید بر علت شد تا هزینه‌های سرسام آور شرکت‌های هواپیمایی بدون آورده مالی برای آنها باشد؛ آن هم برای صنعتی که اگرچه تا لبه پرتگاه رفته اما هنوز پایش نلغزیده و به احترام دوست دارانش خود را سرپا نگاه داشته است.

اما راهکار عبور از این شرایط چیست؟

در همه جای دنیا وقتی یک اتفاق ناگوار رخ می‌دهد که کار را برای یک مجموعه به جاهای باریک می‌کشاند دست کمک به نهادهای بالاتر دراز می‌شود؛ حالا دست نیاز شرکت‌های هواپیمایی به سوی وزارت راه و شهرسازی و دولت دراز خواهد شد.

سوال اصلی این است که آیا دولت برای خروج صنعت هوانوردی از این وضعیت برنامه‌ای دارد؟ آیا شاهد تزریق منابع مالی برای زنده نگاه داشتن این صنعت مهم خواهیم بود؟

یا باید با بخش زیادی از صنعت هوانوردی خداحافظی کنیم و آن را به دست فراموشی بسپاریم؟

سوالاتی که جواب آن‎‌ تا چندی دیگر برای ما روشن خواهد شد، فقط می‌توانیم امیدوار باشیم هرچه پیش می‌آید به سود صنعتی باشد که بیشتر از انتظار به این کشور خدمت کرده است.