مبارزه مدنی یا خسارت به حقوق دیگر شهروندان ؟

اغلب این پرواز ها در زمان مقرر انجام شده و به دلیل بدی آب و هوا و کم بودن دید به تشخیص خلبان به فرودگاه مبدا یا یکی از فرودگاه های نزدیک مقصد باز می گردد.

توضیح اینکه فرودگاه های نزدیک مقصد شرایط مناسب جهت نشستن هواپیما را داشته باشد. این تصمیم از سوی خلبان پرواز جهت رعایت اصول ایمنی و حفظ جان مسافرین اتخاذ می شود و در این میان می توان به چند نکته اشاره کرد:

1.شرکت هواپیمایی پرواز را به موقع آماده کرده است.

2.کادر پروازی به بهترین شکل از مسافرین پذیرایی کرده است.

3.چه دلیلی به غیر از حفظ جان مسافرین عزیز و رعایت اصول ایمنی می تواند مانع از نشستن خلبان در فرودگاه مقصد شود؟

4.لغو یک پرواز انجام شده چه میزان خسارت می تواند برای یک شرکت هواپیمایی داشته باشد؟ (برگشت پول بلیط و هزینه اقامت مسافرینی که در شهر مبدا اقامت ندارند)

حال با در نظر گرفتن موارد فوق آیا بهتر نیست با اندکی تامل اذهان عمومی را به سمتی غیر از این ناهنجاری ها سوق دهیم؟

پیاده نشدن مسافر به مقصد نرسیده نه تنها مشکلاتی را از لحاظ امنیتی به وجود می آورد بلکه گروهی دیگر از مسافرینی که قرار است با هواپمای اشغال شده به مقصد برساند به تاخیر می اندازد، لذا با یک نگاه ملی و خارج از خصوصیات تلافی جویانه این رفتار زشت که بیشتر به یک نافرمانی مدنی شبیه است تا مبارزه مدنی را تحریم و محکوم کنیم.

به قلم حمیدرضا بزمی