|

یادداشت سردبیر

رفتار مدیران در روزهای بحرانی

رفتار مدیران در روزهای بحرانی

این روزها جهان بر روی یک موضوع خاص متمرکز شده است؛ کرونا

ویروسی که جهان را بسیار تحت تاثیر قرار داده، بسیاری را کشته، بسیاری را خانه نشین کرده؛ تمام صنایع جهان را تحت تاثیر قرار داده و خیلی‌ها را نیز اخراج کرده است.

شرکت‌های بسیاری تحت تاثیر این ویروس قرار گرفته‌اند، بسیاری دورکاری پرسنل را به حضور در دفترشان ترجیح داده و برای کسانی که امکان دورکاری ندارند نیز مرخصی در نظر گرفته‌اند.

رفتار مدیران در این روزهای سخت بسیار حائز اهمیت است، هرچه کارمندان و پرسنل‌ حمایت بیشتری را در روزهای سخت از طرف کادر مدیریت ببینند، بر عشق و علاقه آن‌ها به شرکت و سازمان افزوده شده و همچنین خود را مدیون سازمان دانسته و در زمان کار کیفیت بیشتری را از خود ارائه می‌کنند.

چند مورد از رفتار مدیران شرکت‌ها را با هم بررسی کنیم، گیوم فاری مدیرعامل شرکت هواپیماسازی ایرباس در روزهای ابتدایی شیوع ویروس کرونا در اروپا با انتشار ویدویی از برنامه‌های ایرباس برای مقابله با این ویروس پرده برداشت، بخش مهمی از این ویدیو صحبت‌های او با کارکنان ایرباس بود که به آن‌ها اطمینان داد که مهمترین موضوع برایش حفظ سلامتی آن‌هاست.

شرکت‌ها برای حمایت از پرسنل خود راه‌های مختلفی دارند، برخی سرپرستان را مجبور می‌کنند تا حداقل هفته‌ای یک بار با نیروی تحت امر خود تلفنی صحبت کنند، برخی با وجود مشکلات حمایت‌ مالی انجام می‌دهند و برخی اگرچه که شاید لازم نباشد اما جلسات خود را بر اساس برنامه گذشته (منتها در این روزها از راه دور) ادامه می‌دهند.

اد باستیان مدیرعامل شرکت هواپیمایی دلتا هم در پیامی حمایت همه جانبه خود را از پرسنل و کارکنان این شرکت اعلام کرد، ابتدای این پیام به گزارش خدمات شرکت در زمینه مقابله با کرونا و پروازهای نجات اختصاص داشت اما ادامه آن فقط و فقط به امید دادن به مردم و افزایش انگیزه کارکنان و پرسنل اختصاص داشت، در بخش‌های مختلفی از این پیام اد باستیان پرسنل دلتا را به "ضربان قلب شرکت" تشبیه کردو آن‌ها را "دلیل وجود دلتا" دانست.

حجم ابراز علاقه پرسنل دلتا به شرکت خود و آقای مدیرعامل در شبکه‌های اجتماعی بی‌سابقه بوده است که علاوه بر تبلیغات گسترده برای این شرکت، باعث نشان داده شدن رضایت عمومی کارکنانش از وضعیت سازمان خود شده است.

البته دلتا همواره نشان داده که کارکنانش فقط اسمی کارمند هستند و در حقیقت آن‌ها را اعضا خانواده خود می‌داند که این نکته از شریک کردن کارکنان در سود سالانه و حمایت‌های مالی و غیرمالی در مواقع خاص کاملا پیداست.

مدیران ایرانی چطور رفتار می‌کنند؟

آیا پیامی برای کارکنان خود ارسال می‌کنند؟ آیا پرسنل خود را همچون اعضا خانواده خود می‌دانند؟  

 پرسنل چطور؟ آیا از روی علاقه کار می‌کنند یا فقط برای حقوق تلاش می‌کنند؟  انگیزه آن‌ها در چه سطحی است؟

ارسال نظر