تفاوت Aerostat و Aerodyne
هواگردها (Aircrafts) به لحاظ اینکه چطور بر نیروی جاذبه غلبه می‌کنند و در هوا شناور می‌مانند، به دو دسته تقسیم می‌شوند: 1. Aerostats 2. Aerodynes
در ادامه پست قبل و در توضیح Aircraft، نگاه اجمالی به دسته‌بندی دیگری از وسایل پرنده خواهیم داشت؛
در تعریف هواپیما گفتیم که وسیله‌ای است با «بال ثابت و چگال‌تر از هوا که...»
در این پست به مفهوم «چگال‌تر از هوا» خواهیم پرداخت.
هواگردها (Aircrafts) به لحاظ اینکه چطور بر نیروی جاذبه غلبه می‌کنند و در هوا شناور می‌مانند، به دو دسته تقسیم می‌شوند:
1. Aerostats 2. Aerodynes
دسته اول، از نیروی شناوری (همان که ارشمیدس یافت!) استفاده می‌کنند، دقیقا همان‌طور که قایق یا کشتی در آب شناور است. معمولا کیسه بزرگی دارند که پر از گاز است، گازی که چگالی‌اش از هوای اطراف وسیله پرنده کمتر باشد: مثل نیتروژن، هیدروژن، هوای داغ و...
بالن‌ها و کشتی‌های هوایی را تصور کنید، شما دقیقا تصویر یک Aerostat را در ذهن دارید، پرنده‌ای که نیروی آیرودینامیکی استاتیک در هوا شناورش می‌کند.
اما دسته دوم که گروه «Airplane» دقیقا در آن جای می‌گیرند، به شکل‌های مختلف هوا را پایین می‌رانند تا نیروی عکس‌العمل آن (این بار از یافته‌های نیوتن سخن به میان می‌آید) هواپیما را به بالا هل دهد. دینامیک بیان‌شده در هوا، مأخذ واژه Aerodyne است. به این منظور، این دسته از وسایل پرنده تا اکنون دو راه پیش در پیش گرفته‌اند: استفاده از برآ (Lift) آیرودینامیکی (مثلا بال ثابت و بال گردان) که وارد مبحث شیرین خودش می‌شود و استفاده از نیروی رانش موتور (با F-35 آشنا هستید؟) که هر یک مثال‌های خاص خودش را دارد.
در نهایت نگاه کلی‌تری به این دو دسته می‌اندازیم و می‌بینیم که دسته اول در واقع چون ساختاری دارند که از هوا رقیق‌تر است، توانسته‌اند در هوا شناور بمانند و دسته دوم از هوا چگال‌تر هستند و برای رفع این مشکل و غلبه بر گرانش، چاره‌های خاصی اندیشیده‌اند.
ارسال نظر