چراغ های ناوبری (Navigation Lights) نصب شده بر روی نوک بال‌های هواپیماها چه کاربردی دارند؟

چراغ های ناوبری چراغ هایی هستند که در زمانی که دید کافی وجود ندارد، به عنوان مثال در شب، به خلبانان هر هواپیما این اجازه را می‌دهند تا موقعیت(Relative position) و مسیر حرکت نسبی هواپیماهای دیگر را تشخیص دهند. به این منظور یک چراغ سبز رنگ در نوک بال سمت راست هواپیماها(Starboard) قرار گرفته که نور خود را در محدوده ۱۱۰ درجه میتاباند. در نوک بال سمت چپ(Port) نیز یک چراغ قرمز رنگ قرار گرفته که همچون چراغ سبز رنگ دارای محدوده تابش ۱۱۰ درجه می‌باشد. یک چراغ سفید رنگ هم در پشت(Rear)هواپیما قرار گرفته که محدوده تابش آن ۱۴۰ درجه است. البته در بسیاری از هواپیماهای مسافربری به جای نصب یک چراغ سفید رنگ در پشت آنها از دو چراغ سفید رنگ در نوک بال‌هایشان استفاده می‌گردد که نور را با همان زاویه ۱۴۰ درجه به سمت پشت هواپیما می‌تابانند. 

اگر دید خلبان در محدوده زاویه هرکدام از چراغ ها قرار گیرد چراغ های دیگر را نمی‌بیند و بر این اساس می‌تواند تشخیص دهد که جهت نسبی حرکت هواپیمای دیگر به کدام سمت است. به عنوان مثال فرض کنید خلبان هواپیمای (A) در حال انجام پرواز بوده و یک هواپیمای دیگر(B) را در شب و در جلوی خود با یک چراغ سبز رنگ شناسایی می‌کند، لذا متوجه می‌شود که مسیر حرکت هواپیمای (B) از سمت چپ به سمت راست هواپیمای اوست چرا که چراغ سبز یعنی بال سمت راست و این بدین معنی است که هواپیمای (B) در حال عبور به سمت راست می‌باشد، یا مثلا اگر چراغ سفید رنگ هواپیمای (B)را ببیند متوجه می‌شود که آن هواپیما به صورت هم جهت با او در حال پرواز می‌باشد چرا که چراغ سفید در پشت هواپیماها نصب گردیده است.

البته طبق قوانین از این چراغ ها در زمانی که هواپیماها برروی سطح یک فرودگاه در حال تردد می‌باشند نیز باید استفاده گردد تا هم نشان دهنده مسیر حرکت نسبی هواپیما بوده و هم نشان دهنده ابعاد هواپیما(Extremities of the structure) باشد.