|

از شروع تا پایان مکدانل داگلاس - بخش دوم

از شروع تا پایان مکدانل داگلاس - بخش دوم

در این مقاله به روند ادغام این دو شرکت و پیدایش شرکت مکدانل داگلاس خواهیم پرداخت و مهم‌ترین ساخته‌های این شرکت هواپیماسازی را مرور خواهیم کرد.

در 28 آپریل 1967 دو شرکت هواپیماسازی مکدانل و داگلاس با هم ادغام شدند تا شرکت جدیدی با نام مکدانل داگلاس پدید آید، مقر اصلی شرکت مکدانل در سنت لوییس ایالت میسوری به عنوان مقر اصلی شرکت جدید و جیمز مکدانل نیز به عنوان مدیرعامل شرکت جدید انتخاب شدند؛ دونالد داگلاس نیز به عنوان مدیر افتخاری در کنار بقیه به کارش ادامه داد، دیوید لوئیز مدیر بخش آیرودینامیک شرکت مکدانل نیز به عنوان مدیر اجرایی شرکت جدید انتخاب شد.

در زمان ادغام پیشبینی‌ها نشان می‌داد که مکدانل داگلاس فقط یک سال با ورشکستی فاصله داشته باشد؛ زمان تحویل هواپیماهای این شرکت حدود 18 ماه به عقب افتاده بود و جریمه‌های این تاخیر در تحویل هواپیماها روز به روز به صورت تصاعدی بیشتر می‌شد، دیوید لوییز اما طرح فروش اولیه هواپیمای DC10 را زودتر اجرایی کرد تا برای هواپیمای لاکهید L1011 رقیبی را معرفی کند، این اقدام باعث شد تا در طی دو سال روند مالی شرکت به وضعیت مثبت تغییر کند.

 

بهترین ساخته‌های مکدانل داگلاس

 

F15 ایگل

یک جنگنده دو موتوره است که قابلیت پرواز در تمام شرایط آب و هوایی را دارد، این جنگنده که با هدف حفظ برتری هوایی ساخته شده است در 27 جولای 1972 اولین پرواز خود را انجام داد و در 9 ژانویه 1976 معرفی شد.

ایگل علاوه بر نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در ناوگان نظامی عربستان سعودی و ژاپن نیز مورد استفاده قرار گرفته است.

از 1972 که تولید این جنگنده شروع شده تا کنون بیش از 2000 فروند از این پرنده تولید شده است.

 

F/A18 هورنت و سوپر هورنت

یک جنگنده دو موتوره مافوق صوت است که می‌تواند در تمام شرایط آب و هوایی پرواز کند؛ این جنگنده که قادر به تیک‌آف و فرود بر روی ناو نیز می‌باشد می‌تواند در نبردهای هوایی نقش‌های متفاوتی را ایفا کند.

طراحی هورنت توسط مکدانل داگلاس و نوتروپ در سال 1974 انجام شد، این جنگنده در 18 نوامبر 1978 اولین پرواز خود را انجام داد و در 7 ژانویه 1983 معرفی شد؛ سیستم اویونیکی خاص، نمایشگرهای کاکپیت نوین، آیرودینامیک فوق‌العاده و توانایی حمل انواع مختلفی از تسلیحات نظامی هورنت را به جنگنده‌ای تبدیل کرد که می‌تواند ماموریت‌های تجسس، دفاع هوایی، اسکورت و سرکوب پدافند هوایی دشمن را به راحتی انجام دهد.

نیروی دریایی و سپاه تفنگداران ایلات متحده آمریکا، نیروی هوایی سلطنتی استرالیا و نیروی هوافضای اسپانیا از این جنگنده در ناوگان هواپیماهای نظامی خود استفاده می‌کنند.

این جنگنده مدل‌های خاصی دارد که به دو مدل E و F آن که نسبت به بقیه تغییرات محسوسی دارند سوپر هورنت گفته می‌شود، سوپر هورنت هم به صورت تک صندلی و دو صندلی در دسترس است.

تغییرات محسوسی که هورنت را از سوپر هورنت متمایز می‌کند عبارتند از: توپ 20 میلیمتری، قابلیت حمل موشک‌های هوا به هوا و هوا به سطح و استفاده از 5 مخزن سوخت اضافی خارجی که می‌توانند سوپر هورنت را به یک تانکر سوخت رسان تبدیل کنند. (البته که در این شرایط باید سیستم‌های مورد نیاز سوختگیری هوایی بر روی هواپیما نصب شود.)

گروه فرشتگان آبی (Blue Angels) که اسکادران نمایشی نیروی دریایی ایالات متحده است نیز از این جنگنده برای انجام مانورهای خاص خود استفاده می‌کنند.

 

C17 گلوبمستر

گلوبمستر یک هواپیمای ترابری نظامی بزرگ است که توسط مکدانل داگلاس در سال‌های انتهایی دهه 80 میلادی برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا طراحی شده است.

این هواپیما بر اساس طراحی هواپیمای مکدانل داگلاس YC15 طراحی و ساخته شد که البته ابعادی بزرگتر، موتورهای قوی‌تر و بال‌های متفاوتی داشت.

گلوبمستر با هدف جایگزینی هواپیمای لاکهید C141 استارلیفتر و مکمل بودن با C5 گلکسی تولید شد.

این هواپیما در 15 سپتامبر 1991 اولین پرواز خود را انجام داد و در 17 ژانویه 1995 معرفی شد و تا سال 2015 که تولید آن ادامه پیدا کرد تعداد 279 فروند از آن ساخته شد؛ نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا، نیروی هوایی هند، نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا و نیروی هوایی سلطنتی کانادا از اولین کاربران این هواپیما بودند.

 

C9

مکدانل داگلاس C9 مدل نظامی هواپیمای DC9 است که C9A برای نیروی هوایی و C9B برای نیروی دریایی و سپاه تفنگداران ایالات متحده آمریکا آماده شد، این هواپیما اولین هواپیمایی بود که از بین ساخته‌های مکدانل داگلاس برای استفاده در ناوگان هواپیماهای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا انتخاب شد، از 1968 که تولید این هواپیما آغاز شد تا سال 2017 که آخرین فروند از آن در سپاه تفنگداران از رده خارج شد مجموعا 48 فروند از این هواپیما ساخته شد.

 

A12 اونجر

اونجر یک بمب افکن غیر قابل ردیابی بود که توانایی پرواز در تمام شرایط آب و هوایی را داشت، این بمب افکن یکی از برنامه‌های نیروی دریایی ایالات متحده برای جایگزینی هواپیمای گرومن A6 بود که قرار بود توسط مکدانل داگلاس و جنرال دینامیکس ساخته شود، افزایش بیش از حد هزینه‌های تولید و تاخیر چندین باره در شروع تولید این هواپیما موجب شد که نیروی دریایی که کارفرمای این پروژه بود طراحی این هواپیما را مجددا بررسی کند که به لغو این پروژه در سال 1991 انجامید.

از این هواپیما فقط یک مدل آزمایشگاهی ساخته شد.

 

DC10

یک هواپیمای سه موتوره پهن پیکر است که برای پوشش دادن پروازهای طولانی‌تر به نسبت هواپیمای DC8 طراحی و ساخته شد، این هواپیما که دو موتور زیربال‌ها و یک موتور در زیر سکان عمودی داشت در 29 آگوست 1970 اولین پرواز خود را انجام داد و در 5 آگوست سال بعد توسط شرکت امریکن ایرلاینز وارد صنعت هوانوردی تجاری جهان شد.

این هواپیمای دو راهرو می‌توانست با چینش دو کلاس پروازی 270 مسافر را 6500 کیلومتر جابه‌جا کند.

از این هواپیما که 20 سال (تا 1988) در خط تولید مکدانل داگلاس باقی ماند تعداد 386 فروند ساخته شد.

 

مشخصات

خدمه: 3 نفر 

طول: 55 متر

فاصله دو نوک بال: 47 متر

ارتفاع: 17 متر

 

KC10 اکستندر

اکستندر یک هواپیمای سوخت رسان هوایی است که توسط نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا مورد استفاده قرار گرفت، این هواپیما مدل نظامی هواپیمای سه موتوره DC10 است؛ از این هواپیما که در سال 1980 اولین پرواز خود را انجام داد فقط 60 فروند ساخته شد که فقط توسط نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا مورد استفاده قرار گرفت؛ البته دو فروند مدل تغییر یافته با نام KDC10 برای نیروی هوایی سلطنتی هلند نیز ساخته شد.

 

MD11

یک هواپیمای سه موتوره پهن پیکر است که توسط شرکت هواپیماسازی مکدانل داگلاس طراحی و ساخته شد، این هواپیما حاصل برنامه‌های طراحی مجدد هواپیمای DC10 بود که برنامه تولید آن در سال 1986 آغاز شد، در 10 ژانویه 1990 اولین پرواز MD11 انجام شد و گواهینامه‌های پروازی این هواپیما در 8 نوامبر همان سال توسط سازمان هوانوردی فدرال (FAA) صادر گردید تا در 7 دسامبر این هواپیما به شرکت حامل پرچم فنلاند، فین ایر تحویل داده شود.

تولید این هواپیما تا سال 2000 ادامه داشت که بدین معناست که تولید این هواپیما حتی پس از ادغام مکدانل داگلاس با بویینگ نیز ادامه داشته است، در کل تعداد 200 فروند از این پرنده ساخته شد.

یکی از ویژگی‌های خاص این هواپیما بهره بردن از سیستم گلس کاکپیت (کاکپیت شیشه‌ای) بود که نیاز به حضور مهندس پرواز در پرواز را از بین برد.

MD11 می‌توانست با چینش سه کلاس پروازی 300 مسافر را 12500 کیلومتر جابه‌جا کند. 

 

مشخصات

خدمه: 2 نفر 

طول: 61 متر

فاصله دو نوک بال: 52 متر

ارتفاع: 17 متر

 

MD80

نسل دوم هواپیمای DC9 به حساب می‌آید که به یکی از موفق‌ترین هواپیماهای مکدانل داگلاس تبدیل شد، تغییرات در طراحی هواپیما که منجر به افزایش طول هواپیما شده بود به همراه طراحی جدید بال‌ها که مساحت آن‌ها را بیشتر می‌کرد و استفاده از موتورهای پرت اند ویتنی JT8D باعث افزایش بازدهی MD80 می‌شد که به سوپر 80 معروف شده بود.

اولین پرواز این هواپیما در 18 اکتبر 1979 انجام شد، گواهینامه‌های پروازی در 25 آگوست 1980 صادر شدند و در 13 سپتامبر همان سال اولین فروند به شرکت سوییس ایر تحویل داده شد تا اولین عضو از خانواده MD80 رسما وارد صنعت هوانوردی تجاری جهان شود.

مدل‌های مختلف خانواده MD80 عبارتند از: MD81 – MD82 – MD83 – MD87 و MD88

تولید انواع مختلف این هواپیما تا سال 1999 ادامه داشت و در طی این 20 سال تعداد 1191فروند از آن ساخته شد.

 

مشخصات

خدمه: 2 نفر 

طول: 45 متر

فاصله دو نوک بال: 33 متر

ارتفاع: 9 متر

 

MD90

مدل بهینه شده هواپیماهای خانواده MD80 و نسل سوم هواپیمای DC9 به حساب می‌آید که با استفاده از موتور توربوفن V2500 که بازدهی بالاتری نسبت به موتورهای استفاده شده بر روی هواپیماهای خانواده MD80 داشت انتخاب بهتری برای شرکت‌های هواپیمایی به حساب می‌آمد.

MD90 در 22 فوریه 1993 اولین پرواز خود را انجام داد و دو سال بعد برای اولین بار به شرکت هواپیمایی دلتا تحویل داده شد.

تا سال 2000 که تولید این پرنده ادامه داشت تعداد 116 فروند از این هواپیما ساخته شد.

MD90 در چینش دو کلاس پروازی 153 مسافر را 4500 کیلومتر جابه‌جا می‌کرد.

 

 مشخصات

خدمه: 2 نفر 

طول: 46 متر

فاصله دو نوک بال: 33 متر

ارتفاع: 9 متر

 

MD12

پروژه ساخت یک هواپیمای چهار موتوره؛ کاملا دو طبقه بود که توسط مکدانل داگلاس در سال 1992 معرفی شد، اگرچه که در همان ابتدا هم مشخص بود مکدانل داگلاس سرمایه و توانایی زیرساختی تولید این هواپیما را ندارد اما تبلیغات انجام شده بر روی این هواپیما به نحوی بود که در باور جهانی این شرکت را در حال رقابت با بویینگ و ایرباس جلوه می‌داد که در نهایت نیز راه به جایی نبرد.

 

مکدانل داگلاس هلیکوپتر

در سال 1984 مکدانل داگلاس با خرید شرکت هیوز هلیکوپتر به قیمت 470 میلیون دلار فعالیت خود را به حوزه هلیکوپتری نیز گسترش داد، هیوز هلیکوپتر در سال 1947 آغاز به کار کرده بود و در زمینه ساخت هلیکوپترهای تجاری و نظامی فعالیت می‌کرد که در آگوست 1984 به مکدانل داگلاس هلیکوپتر تغییر نام داد.

 

بهترین ساخته‌های مکدانل داگلاس هلیکوپتر

 

AH64 آپاچی

یکی از معروف‌ترین و بهترین هلیکوپترهای نظامی جهان است که توسط هیوز هلیکوپتر طراحی شده و در حال حاضر و بعد از ادغام مکدانل داگلاس با بویینگ توسط شرکت بویینگ تولید می‌شود.

آپاچی در 30 سپتامبر 1975 اولین پرواز خود را انجام داد و تا کنون بیش از 2500 فروند از این هلیکوپتر ساخته شده است، ارتش ایالات متحده آمریکا، نیروی هوایی مصر و نیروی هوایی سلطنتی هلند اولین کاربران این هلیکوپتر دو موتوره بودند.

 

MD500

هیوز 500 که بعدها به MD500 تغییر نام داد یک هلیکوپتر سبک تجاری است که برای مصارف غیر نظامی در سال 1967 معرفی شد، از این هلیکوپتر که 5 نفر ظرفیت داشت حدود 5000 فروند ساخته شده است که البته انواع مختلفی را شامل می‌شود؛ مدل نظامی این هلیکوپتر نیز توسط نیروی هوایی السالوادور مورد استفاده قرار گرفت.

 

MD600

مدل به روز شده MD500 است که ظرفیتی معادل 8 صندلی دارد، این هلیکوپتر در 22 نوامبر 1994 اولین پرواز خود را انجام داد؛ بنگلادش، کاستاریکا، ترکیه و ایالات متحده کشورهایی هستند که از این هلیکوپتر در ناوگان هوایی خود استفاده کرده‌اند.

 

MD Explorer یا MD900

MD Explorer هلیکوپتری دو موتوره و سبک است که توسط مکدانل داگلاس هلیکوپتر طراحی و ساخته شده است، این هلیکوپتر در 18 دسامبر 1992 اولین پرواز خود را انجام داد، MD900 دو سال پس از اولین پرواز و در سال 1994 معرفی شد که تا کنون توسط نیروی دریایی مکزیک، پلیس آلمان، اورژانس هوایی لوکزامبورگ و ... مورد استفاده قرار گرفته است.

 

ادغام با بویینگ

در آگوست 1997 مکدانل داگلاس و بویینگ با هم ادغام شدند و که شرکت جدید با نام بویینگ به کارش ادامه داد؛ البته که المان‌های لوگو مکدانل داگلاس در لوگو شرکت جدید استفاده شده بود تا یاد این شرکت هواپیماسازی در ذهن علاقمندان به هوانوردی باقی بماند.

ارسال نظر