یک ساختار

ساختار یک هواپیما به خودی خود موضوعیست که صرفا از بحث پرواز کردن آن هواپیما می تواند پیچیده تر باشد که البته چنین چیزی نشان از گستردگی علم پرواز دارد. با توجه شرایطی که هواپیما در آن پرواز می کند، نظیر سرعت زیاد که سبب اعمال فشار قابل توجه بر روی سطوح فرامین و دیگر اجزای تشکیل دهنده آن هواپیما می شود، به طور قطع نیاز به راه کارهایی منحصر به فرد دارد تا با تکیه بر آن ها بتواند وضعیت پروازی خود را در حالت ایده آل حفظ کند. در این میان به حرکت درآوردن سطوح فرامین کنترل و حتی به عنوان مثال ساز و کار باز و بسته کردن چرخ ها در هواپیماهای Retractable Landing Gear، همیشه جز اساسی ترین موضوعات در بحث پرواز کردن یک هواپیما دسته بندی می شود که همزمان با پیشرفته تر شدن نسل به نسل هواپیماها از نظر افزایش توانمندی عملکردی پروازی آن ها در رابطه با پارامترهایی نظیر سرعت و ارتفاع پروازی و همچنین توان استقامت پروازی با توجه به مسیرهای دور برد، توسعه پیدا کردند و ارتقا یافتند؛ از استفاده کردن از روش های کلاسیک و ساده نظیر استفاده از کابل تا استفاده از ساز و کارهای هیدرولیکی و حتی تلفیق این دو با هم با هدف به حرکت درآوردن سطوح فرامین کنترل! چنین ساز و کارهایی بر اساس یک سری قواعد و قوانین آیرودینامیکی و البته چیدمان های خاص کار می کنند که باعث می شوند تا فرامین با توجه به ورودی که از سکان کنترل واقع در کاکپیت، در هر دو حالت پرواز دستی (Manual Flight) و پرواز خودکار (Auto Flight) می گیرد اقدام به حرکت دادن سطوح کنترل می کند که از رایج ترین آن ها می توان به استفاده از روش ترکیب انواع Tabها نظیر Anti-Servo Tabها با فرامین اصلی همانند Elevatorها اشاره کرد.از جمله موضوعات قابل توجه و تامل برانگیز در خصوص ساز و کار عملکردی سطوح فرامین کنترل، می توان به میزان توانمندی (Capability) سیستمی که باعث حرکت کردن آن سطح مورد نظر می شود که در اینجا منظور واحد تامین نیروی هیدرولیک است، اشاره کرد؛ واحدی که علاوه بر توانمندی، مورد اطمینان بوده و در اصطلاح از Reliability نیز کافی برخوردار باشد. از همین رو در نسل هواپیماهای امروزی جهت گیری ساختاری به سمتی سوق پیدا می کند که وابستگی ساز و عملکردی آن ها صرفا به واحد های هیدرولیکی (Hydraulic Powered) است.

استفاده از چنین فرایندی بدان جهت حائز اهمیت است که درش علاوه بر Capability کافی، می توان Reliability را نیز برای مثال با افزایش واحدهای تامین توان هیدرولیک افزایش داد؛ تا جایی که در صورت از کار افتادن تمامی موتورها به عنوان تغذیه کننده های اصلی یک واحد هیدرولیکی، و حتی از دست دادن تمامی منابع الکتریکی برای به کار انداختن Energizerها، آن هواپیما می تواند با تکیه بر واحدهایی نظیر پمپ های ADP (Air Driven Pump) و در بدترین شرایط، واحد توان RAT (Ram Air Turbine)، وضعیت پروازی خودش را حفظ کند.