ویرجین اوربیت برای اولین بار موفق به پرتاب ماهواره‌بر خود توسط هواپیما شد

شرکت آمریکایی ویرجین اوربیت (Virgin Orbit) برای اولین بار موفق شد ماهواره‌بر لانچر وان (LauncherOne) را به‌وسیله هواپیما به فضا پرتاب کرده و ۱۰ ماهواره مکعبی کوچک تحقیق و توسعه ناسا را در مدار لئو قرار دهد؛ ماهواره‌هایی که توسط چندین دانشگاه آمریکایی ساخته شده‌اند.

این عملیات که یک مأموریت پرتاب افقی به‌حساب می‌آید، روز ۱۷ژانویه (۲۸دی) ساعت ۱۹:۳۶ به‌وقت گرینویچ از پایگاه فضایی موجاوه (Mojave) در ایالت کالیفرنیا انجام شد و طی آن هواپیمای اصلاح‌شده بوئینگ ۷۴۷ موسوم به «دختر کیهانی» (Cosmic Girl) پس از حدود ۱ ساعت پرواز بر فراز اقیانوس، لانچر وان را رها کرد تا راهی مدار زمین شود. ویرجین اوربیت  بیش تر و در اولین مأموریت پرتاب لانچر وان به‌دلیل از کار افتادن موتور نیوتن‌تری (NewtonThree) مرحله اول ماهواره‌بر شکست خورده بود.

لانچر وان یک پرتابگر دو مرحله‌ای است که قبل از پرتاب توسط هواپیمای حامل تا ارتفاع ۳۵ هزار پایی بالا برده می‌شود و بدین وسیله از محدودیت‌های آب و هوایی و محدودیت‌های دیگری که معمولاً گریبان‌گیر پایگاه‌های پرتاب می‌شود، می‌گریزد. موتور سوخت مایع این پرتابگر، ‌پس از جدایی از هواپیما فعال شده و نیروی رانشی معادل ۷۳۵۰۰ پوند تولید می‌کند. موتور مرحله دوم آن نیز با نیروی رانش ۵۰۰۰ پوند، ماهواره را در مدار قرار می‌دهد.

ماهواره‌بر مذکور با طولی بالغ بر ۲۱ متر، دارای وزنی در حدود ۳۰ تن بوده و قطر مراحل اول و دوم آن به‌ترتیب ۱.۸ متر و ۱.۵ متر است. همچنین هر دو مرحله آن از اکسیژن مایع و RP-1 به‌عنوان سوخت بهره می‌برند. RP-1 نوع خاصی از نفت سفید است که برای استفاده در موتورهای حامل‌های فضایی مناسب می‌باشد. لانچر وان که هر بار پرتاب آن ۱۲ میلیون دلار هزینه دربردارد، قادر به حمل ۳۰۰ کیلوگرم محموله به ارتفاع ۵۰۰ کیلومتری سطح زمین است.

در این مأموریت ماهواره‌های کاکتوس-۱ (CACTUS-1)، اگزوکیوب-۲ (ExoCube-2)، میتی-۱ (MiTEE-1)، پالرکیوب (PolarCube)، کیو-پیس (Q-PACE)، تیچ‌ادست-۷ (TechEdSat-7)، رداف‌ایکس-۲ (RadFxSat-2)، کیپ-۳ (CAPE-3) و پیکس۱و۲ (PICS 1,2) به مدار زمین تزریق شدند.

کاکتوس-۱ توسط دانشگاه فناوری کپیتال (Capitol Technology University) ساخته شده و دارای وزنی معادل ۲.۸ کیلوگرم می‌باشد. هدف از این مأموریت آزمایش فناوری‌های کنترل ماهواره و همچنین برقراری ارتباطات ماهواره‌ای مقرون‌به‌صرفه عنوان شده است.

اگزوکیوب-۲ توسط دانشگاه ایالتی پلی‌تکنیک کالیفرنیا (California Polytechnic State University) ساخته شده و ۳.۲ کیلوگرم وزن دارد که ۰.۸ کیلوگرم بیشتر از ماهواره اول یعنی اگزوکیوب-۱ است. هدف از این مأموریت مطالعه برخی ویژگی‌های جو زمین می‌باشد.

​

میتی-۱ یک مأموریت ماهواره‌ای شامل دو ماهواره است که آن را گروهی از دانشجویان دانشگاه میشیگان (University of Michigan) با هدف بررسی ایده استفاده از میدان مغناطیسی زمین برای ماهواره‌های کوچک در مدار لئو جهت غلبه بر نیروی کشش جوی (Atmospheric drag) ساخته‌اند؛ نیرویی اصطکاکی که از طرف جو زمین به ماهواره‌های در ارتفاع کم وارد شده و باعث کاهش سرعت آن‌ها می‌شود.

پالرکیوب یکی دیگر از ماهواره‌هایی است که طی این مأموریت پرتاب در مدار قرار گرفت. این ماهواره ۳.۹ کیلوگرمی توسط دانشگاه کلرادو بولدر (University of Colorado Boulder) ساخته شده و هدف از آن ارزیابی دمای جو زمین و همچنین شناسایی و نقشه‌برداری از یخ‌های دریاها و اقیانوس‌ها عنوان شده است.

ماهواره کیو-پیس نیز توسط دانشگاه فلوریدای مرکزی (University of Central Florida) ساخته شده و دارای وزنی معادل ۲.۷۶ کیلوگرم می‌باشد. هدف از این مأموریت ماهواره‌ای بررسی رفتار ذرات غبار در شرایط ریزگرانش و برخی موارد دیگر مرتبط با چنین شرایطی است.

تیچ‌ادست-۷ به‌طور مشترک توسط دانشگاه‌های ایالتی سن‌خوزه (San José State University) و آیداهو (University of Idaho) ساخته شده است. هدف از این ماهواره ۲.۵ کیلوگرمی آزمایش سامانه‌ای موسوم به اگزو-بریک  ( exo- brake)متعلق به ناسا و همچنین یک سامانه دیگر برای شناسایی میزان عملکرد نانوماهواره‌هاست. 

رداف‌ایکس-۲ یکی دیگر از محموله‌های این مأموریت است که به‌طور مشترک توسط شرکت آمریکایی AMSAT و دانشگاه وندربیلت (Vanderbilt University) ساخته شده و دارای وزنی معادل ۱.۳ کیلوگرم می‌باشد. این ماهواره با هدف انجام آزمایش‌هایی مرتبط با ارتباطات ماهواره‌ای به فضا پرتاب شده است.

کیپ-۳ نیز توسط دانشگاه ULL (سرواژه University of Louisiana at Lafayette) ساخته شده و ۱.۳ کیلوگرم وزن دارد. این مأموریت سومین ماهواره‌ای است که توسط دانشگاه مذکور توسعه یافته و با هدف برخی کاربردهای ارتباطی میان تلفن‌های همراه هوشمند و ماهواره در مدار قرار گرفته است.

آخرین محموله این مأموریت شامل دو ماهواره پیکس۱و۲ می‌شود که هر کدام ۱.۳۵ کیلوگرم وزن داشته و توسط دانشگاه بریگم یانگ (Brigham Young University) ساخته شده‌اند. هدف از این مأموریت آزمایش قابلیت‌های بازرسی، تعمیر و همچنین انجام عملیات مونتاژ توسط یک ماهواره روی ماهواره دیگر است.

تمامی این ماهواره‌ها تحت برنامه ELaNa (سرواژه Educational Launch of Nanosatellites) ناسا توسعه یافته‌اند؛ برنامه‌ای که با هدف تشویق و جذب دانشجویان به علوم فضایی راه‌اندازی شده است.