کشف سیاره 2 قلوی مشتری در فاصله 17 هزار سال نوری از زمین
اخترفیزیکدان‌ها «دوقلوی تقریبا یکسان» مشتری را کشف کردند که در فاصله ۱۷ هزار سال نوری از زمین در حال گردش است.
ناسا در سال ۲۰۲۷ تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن را به فضا پرتاب خواهد کرد.
آدام اسمیت
سیاره فراخورشیدی K2-2016-BLG-0005Lb، هم از نظر جرم و هم فاصله از ستاره‌ای که به دور آن در گردش است، تقریبا مشابه مشتری است. فاصله این منظومه سیاره‌ای که با تلسکوپ [فضایی] کپلر کشف شد، دو برابر دورتر از دو هزار و ۷۰۰ جرمی است که پیش از این مشاهده شده بود.
این منظومه [سیاره‌ای] با استفاده از ریزهمگرایی گرانشی کشف شد و نخستین سیاره‌ای است که با استفاده از این روش کشف می‌شود. تیمی از دانشگاه منچستر به جست‌وجو میان داده‌های گردآوری شده [تلسکوپ فضایی کپلر] بین آوریل و ژوئیه ۲۰۱۶ پرداخت و به دنبال شواهدی از وجود یک سیاره فراخورشیدی و ستاره میزبان آن گشت که هنگام گذر از مسیر مشاهده، برای مدت زمان کوتاهی، نور ستاره پس‌زمینه را خم و [تصویر آن را مانند ذره‌بین] بزرگ‌نمایی کند.
دکتر امون کرنیس، پژوهشگر ارشد در شورای تسهیلات علوم و فناوری (STFC)، می‌گوید: «به طور کلی برای مشاهده این اثر [یعنی اثر ریزهمگرایی گرانشی]، هم‌ترازی تقریبا کامل بین منظومه سیاره‌ای پیش‌زمینه و یک ستاره پس‌زمینه ضروری است.»
«احتمال اینکه یک ستاره پس‌زمینه به این صورت تحت‌تاثیر یک سیاره قرار گیرد، یک به ده‌ها و صدها میلیون است. اما صدها میلیون ستاره در سمت مرکز کهکشان ما وجود دارد. بنابراین کپلر سه ماه صبر کرد و به مشاهده آن‌ها پرداخت.»
کشف سیاره‌ای در فاصله ۱۶۰ کوادریلیون کیلومتری زمین کار ساده‌ای نیست، اما استفاده از پنج مجموعه تجهیزات رصدی مستقر در زمین که همان ناحیه از آسمان را رصد می‌کنند، به طور قطعی مشخص کرد که این سیگنال از یک سیاره فراخورشیدی دور ناشی می‌شود.
دکتر کرنیس توضیح می‌دهد: « تفاوت در موقعیت کپلر و سایر تلسکوپ‌ها اینجا روی زمین به ما این امکان را داد که با محاسبه، موقعیت منظومه سیاره‌ای را تعیین کنیم.»
«کپلر همچنین می‌توانست بی‌وقفه و بدون اینک کارش با [شرایط] آب‌وهوا یا نور روز متوقف شود، به رصد بپردازد که این به ما امکان داد تا جرم این سیاره فراخورشیدی و فاصله مداری آن از ستاره میزبانش را که حدود ۶۰ درصد جرم خورشید ما است، به طور دقیق تعیین کنیم.»
ارسال نظر