ساخت انواع موتورهای سامانه‌های فضایی در کشور بومی سازی شد

دکتر حسین صمیمی با بیان اینکه سامانه‌های فضایی مانند ماهواره‌ها، سفینه‌ها و ماه‌نشین‌ها برای حرکت در فضا و کنترل موقعیت خود از موتورهای ویژه‌ای به نام تراستر استفاده می‌کنند، اظهار کرد: گستردگی محدوده نیروی رانش تولیدی، امکان روشن و خاموش کردن به ‌دفعات، کنترل‌پذیری مناسب و همچنین سابقه طولانی استفاده‌ موفقیت‌آمیز از این نوع موتورها در دنیا، باعث شده است که این سامانه‌های کم پیشران به‌عنوان پرکاربردترین تراسترها در انواع مأموریت‌های فضایی به کار برده شوند.

صمیمی خاطرنشان ساخت: با توسعه فناوری تراسترهای تک‌پیشرانه و دوپیشرانه، امکان تعریف مأموریت‌های گسترده و متنوعی برای محموله‌های فضایی و ماهواره‌های بومی آتی فراهم شده است.

رئیس پژوهشگاه فضایی ایران در باره اهمیت این پروژه اظهار کرد: در مسیر توسعه برنامه‌های فضایی در تناسب با نقشه راه فضایی کشور و به منظور ارتقاء قابلیت‌های مأموریتی ماهواره‌های بومی نسل آینده، توسعه سامانه‌های کم‌پیشران فضایی به عنوان منابع تولید نیروهای پیشران و همچنین نیروهای کنترلی لازم، ضروری است. از سوی دیگر، با توجه به سطح بالای فناوری‌های مختلف موجود در این نوع از تراسترها، مدت زمان طراحی و توسعه آنها طولانی است. بدین ترتیب، در راستای رفع نیاز مأموریت‌های فضایی جاری و آینده کشور، توسعه این نوع از زیرسیستم‌های فضایی، به منظور ارتقاء سبد محصولات فضایی کشور و همچنین، کاهش زمان طراحی، توسعه و ساخت محوله‌های فضایی، ضرورت دارد.

صمیمی با بیان اینکه پروژه توسعه تراسترهای تک‌پیشرانه و دوپیشرانه از سال ۱۳۹۵ در پژوهشکده سامانه‌های حمل‌ونقل فضایی پژوهشگاه فضایی ایران، با هدف کاربرد در ماهواره‌های موجود در نقشه راه فضایی کشور، وارد فاز عملیاتی شد، ادامه داد: در گام نخست و پس از اتمام فاز طراحی مفهومی، فرآیند طراحی، آزمون و توسعه این فناوری در دستور کار قرار گرفت.

وی با اشاره به طراحی، ساخت و آزمون نمونه آزمایشگاهی این نوع از تراسترها در این پژوهشگاه، خاطر نشان کرد: پس از طراحی اولیه و ساخت نمونه‌های اثبات فناوری و اجرای موفق تست‌های مد نظر، توسعه فناوری تراسترهای کم پیشران، تک پیشرانه و دو پیشرانه انجام شده و نمونه‌های آزمایشگاهی تولیدی، آزمون‌های عملکردی مورد انتظار را با موفقیت پشت سر گذاشته‌اند.

رئیس پژوهشگاه فضایی ایران مواد به کار رفته در سازه تراسترهای دوپیشرانه را از آلیاژ ویژه‌ای از پلاتین با قابلیت تحمل درجه حرارت بسیار بالا و مقاوم در برابر سایش و اکسیداسیون دانست و اضافه کرد: دست‌یابی به این فناوری امکان انجام مأموریت‌های فضایی با زمان عملکرد بالا در کشور فراهم شده است. همچنین، برای دستیابی به فناوری تراسترهای تک‌پیشرانه، نیاز به نانوکاتالیست با قابلیت تحمل خصوصیات فیزیکی و ترمودینامیکی محصولات برآمده از تجزیه سوخت، است. این نوع از کاتالیست‌ها توسط متخصصان حوزه نانوفناوری پژوهشگاه فضایی ایران تولید شده‌اند.